اشعار

باز در دستان من شور قـلم اعجاز کرد           زخم هجران از زبان واژه ها سر باز کرد

داغ آن يار سفر کرده همان يوسف ترين           در رديف غم نوای قلب ما را ساز کرد

---

هجر خورشيد وجودش بر شب دل مشکل است           چشم بارانی من اين نکته را ابراز کرد

بارالها او کجا هست و کجا دارد مکان؟           تا به کی بايد که پنهان ازهمه اين راز کرد

گرچه داغ غيبت خورشيد داغی تازه نيست           بايد امشب در شب ميلاد او پرواز کرد

شام عيد است و دلم مشمول لطف کبريا

می پــرد مرغ دل من در هـوای سـامرا

دارد امشب سامرا حال و هوای ديگری           گـوئيا برپـا شده ارض و سمای ديگری

پشت درب خـانۀ شاه کريم ابن الکـريـم           می رسد از راه پـشت هم گـدای ديگری

گرد آن گهوارۀ از جنس نورش ميرسد           دم به دم خيـل فرشته از فضای ديگری

عالم امشب سوی او دارد سر راز و نياز           آمده کعبـه، منا، سعی و صفای ديگری

وارث شمـشير حيـدر وارث عـلم عـلی           آمده در دو جهـان خـيـبر گشای ديگری

مصطفی ومرتضی و مجتبی، زهرا، حسين

جلوۀ اين پنج تن شد جلوه گر درعالمين

رحمت رحمانی حق گشته جاری درجهان           مات مانده در بيان فضل اوعقل و زبان

بوی نرگس درجهان پيچيده عالم گشته مست           از شميـم جانفـزايش شد دل عـالم جوان

آسمانها زير پايش فرش راهی مختصر           روشنای خانۀ او شمس و نجم و کهکشان

عالمی مجنون و ليلای دو عالم روی او           جان عاشق ها فدای مهدی صاحب زمان

کی بــيايد در شماره فضل بی پـايـان او           عالمی از وصف رويش عاجز است و ناتوان

مدح او کی در زبـان آدمی کـامـل شود

آری آری وحی بايد بر زبان نازل شود

: امتیاز

این جـشن ها؛ بـرای من آقـا نـمی شـود           با این چـراغ هـا شـب من پـا نمی شود

من بیـشـتر برای خودم گـریـه می کـنم           این جـشن ها بـرای تو بر پـا نمی شـود

---

خـورشیدی و نگـاه مرا می کنی سفـیـد           می خـواسـتـم بـبـیـنـمـت؛ اما نمی شـود

این زندگی بدون تو تلخ است مثل زهر           بــا زهـــر مــا، آب گـوارا نــمی شـود

آقـا! جـسـارت است ولـی زودتـر بــیـا           این کـارها به صبر و مـدارا نمی شود

باور مکن تو را به هوای تو خـواستـم           با این قـدی که پـیـش شـما تا نمی شود

: امتیاز

بـال جـبـریـل غـزل هـای مـرا آوردنـد           بشکن ای نیل که مـوسای مرا آوردند

و شـکـوه دم عــیــســای مـرا آوردنــد           دست بـر سینـه؛ که آقـای مـرا آوردند

---

یک قـدم مـانـده فـقـط تا ابـدیت بـرسـم

آه ای عشق کمک کن به هـویت برسم

هفت پشتم همگی عاشق و مجنونِ شما           یـازده قرن گذشت از غـمِ گلگون شما

ما همه سوخته، خاکستر و دلخون شما           گـردن غیــرت این طایفه مدیـون شما

هرکه بی عشق تو سرکرده بمیرد بهتر

بـاغ عـمـرش دم پـائـیـز بگـیـرد بهتـر

دوش در حلقۀ ما قصۀ گیسوی تو بود           تا دلِ شب سخن از سلسلۀ مویِ تو بود

سمت سجاده کمان خانۀ ابروی تو بود           کـیمیا اندکی از خاکِ سر کوی تو بود

به فدای قدمت ای همه جان،ای همه تن

بگــشـا بنـد قـبـا؛ تا بــگـشایــد دل من

چشم هرکس به تو افتاده دگرمات شده           دیـدۀ روشـنی از پـرتـو مـشکـات شده

نـسل در نـسل همه اهل کـرامات شـده           راوی مـعــجـزۀ آنــیِ چــشـمـات شـده

کشتهٔ چشم تو ازهردو جهان خواهد رفت

در بهشتم برود خنده کنان خواهد رفت

چشم یعقوب سپید است نسیمی بفرست           مهربـانی خودت را به یتـیمی بفرست

ما نداریم کسی را تو کـریمی بـفرست           جلـوۀ تـازه ای از یـارِ قـدیـمی بفرست

جمکـران ساخته ایم هم وطن مـا باشی

تا پـنـاهِ غـم هـر مـرد و زن مـا بـاشی

نقش لبخند خودت را به دل قاب بکش           شب شده سوسوی آرامش مهتاب بکش

از کـویـر عـطـش سـیـنۀ ما آب بکـش           قبـله شـو آینه در کاشیِ محراب بکش

وای بر ما اگز از عشق پریشان نشویم

بی ولای نفـس ناب تو سـلـمان نشویـم

می شود شادی آن قـلب سپـیـدت باشیـم           یا که دعـوت شدۀ سـفـرۀ عـیدت باشم

یکی از پـا به رکبان  شهیدت بــاشیــم           شود ای دوست،شود شیخ مفیدت باشیم

یک دوخط هم بنویسی دلمان شاد شود

بـا نـفـس های گـل فـاطـمـه آبــاد شـود

سی نفر یـار نـداری که پریشان نشوی           دم به دم ابر پُر از اشکِ بهاران نشوی

از نگـاه دل غـفـلت زده پنهـان نشـوی           خـانه بر دوش ترین یـار بیـابان نشوی

یار تو خواب ندارد همه جا بیدار است

لب به لب پر شده ازدغدغۀ دیداراست

چـقـدر تا دم بی تـاب عــبـورت مـانـده           تا لـب بـام سحـرگـاه  ظهـورت مـانده

بانویی خم شده در راه ظهورت مـانده           روی دیوار و دری چشم غیورت مانده

قـسـمت می دهـم ای آبـروی شب بـوها

دگـر از راه بــیـا مــنــتـقـمِ پـهــلــوهـا

: امتیاز

بازهم روح الامین دارد غزل می آورد            صنعـت ایهـام و تشـبیه و بدل می آورد

تا شود ابیات شعر من کمی دلچسب تر            واژه واژه بر لبـم جـام عـسـل می آورد

---

شعر شیرین مرا شور عجیبی داده اسـت            واژۀ نـابی که در چندین محل می آورد

چیست آن واژه که همراه ادایش جبرئیل            جـمـلۀ «حیّ علی خیرالعمل» می آورد

در میان شعرهای شــاعران اهـل بیت            دائماً این بیت را ضرب المثل می آورد:

یوسف مصری کجا و یوسف زهرا کجا؟!

جـلـوۀ قـطره کجا و جـلـوۀ دریا کجا؟!

کوچه های شهر را امشب چراغانی کنید            عـرش را و فرش را آئیـنه بندانی کنید

آمده نور دل انگـیزی به سمـت سـامرا            باید امشب کوچه ها را خوب نورانی کنید

طبق رسم فصل حج، مثل تمام حاجیان            جان ما را پیش پای یـار، قـربانی کنید

دیدن روی سلیمان کار آسانی که نیست            باید اوّل خوب از این مُلک، دربانی کنید

هر که باشد  نوکـر تو زود آقا می شود

خود به خود با یک نگاه تو مسیحا میشود  

یوسف زهرا تویی حُسن ختام اهل بیت            نام تو زیـبـاست ای خـتم قـیام اهل بیت

السّــلام ای حُــجّــةَ الله ای امـامَ منتظَر            لحظه لحظه میرسد بر تو سلام اهل بیت

از پیمبر تا امام عسگری، در عصر خود            نقل کردند این که هستی التیام اهل بیت

میرسد آن روز که با ذوالفقار مرتضی            می رسی تا که بگیری  انتقـام اهل بیت

مرتضی، زهرا، حسن، خون خدا، پیغمبری

می بری با جلوه ات  دل از امام عسگری

نیمه شعبان که میگردد عیان، صاحب زمان            میکند گل بر لب پیر وجوان، صاحب زمان

اشـهَـد انّ که هــسـتی تو امـام آخـریـن            می وزد از هرمناره این اذان، صاحب زمان

تشنه هـستم تـشنۀ یک جرعۀ دیـدار تو            وعده گاه ما شبی در جمکران، صاحب زمان

میرسی یک روز ای خورشید پشـت ابرها            می کنی پیدا مزار بی نشان، صاحب زمان

با ظهورت میشود خوشحال زهرا مادرت

پیش مرگت میشود آن لحظه آقا نوکرت

العجل آقا! بیا چشم انتظاری ها بس است            درفراقت اشکها و بی قراری ها بس است

اشکهای ما که یک لحظه به درد تو نخورد            ناله ها و ضجّه ها و گریه زاری ها بس است

تا به کی جمعه به جمعه ذکر ندبه سر دهیم            ندبه وخون دل و شب زنده داری ها بس است

معصیت،پاکی دوران جوانی را گرفت            ما جوانها را کمک کن، شرمساری ها بس است

باید آقا درد غربت را فقط  فریاد کـرد            گوشه گیری های ما و راز داری ها بس است

با ظهور خود بیا و مادرت را شاد کن

قلـب ویـران مرا با مـقــدمت آبــاد کن

: امتیاز

 دیشب به دست غـم گـره افـتاد در دلم            یعنی هــوای ســامــره افـتــاد در دلـم

گفتم به خود که روز نیایش شب دعاست            ای غم برو که مقصد من سُرّ مَن رَأست

---

آن جا که  انبـیاء به طوافـش رسیده اند            سیـمـرغ ها به  قـلـۀ قـافـش رسیـده اند

آن جا که چـشم ها پلی از آب بـسته اند            یعنی دخـیل گـریه به سـرداب بسته اند

ز آن جا که جلوه گاه گل روی دلبراست            این عطر روح پرور از آن کوی دلبراست

او را هـزارمـاه جـبـیـن مـشـتری بود            او را نگین وحـی در انـگـشـتـری بود

سنگ بنای کعـبـه سیاهیّ خـال اوست            وجه خـدای جلّ جـلاله جـمـال اوست

جان بی فروغ طلعت او جان نمی شود            او حجّـت خـداست که پنهـان نمی شود

روزی که ظلم پُـر کـند آفـاق دهـر را            احلی من العسل کند این جام زهـر را

یوسف به بوی پیرهـنش زنده می شود            دل های مرده با سخـنش زنده می شود 

: امتیاز

فرشته سوی زمین با شتاب آمده است           که باز هم قـلمم را خـطاب آمده است

خطاب آمـده در چـشـم چشمـۀ شعـبان           دوباره ماهی مضمون ناب آمده است

---

خـطاب آمـده وقـت گــدایی دل هـاست           چرا که حضرت عالیجناب آمده است

از این خبر شده شیرین دهان قند امشب           کـه آخـرین نـمک بوتـراب آمده است

اگر غـلط نکنم جمع سیزده گل سـرخ           اگـر درست بگـویـم گـلاب آمـده است

بـرای اهــل خـدا رحـمـت خـداونــدی           و بر اهـالی شیطان عـذاب آمده است

کسی که مقصد یا من مجیبُ مضطر ماست             بـه یـاری دل پُر اضطراب آمده است

من از فـراز « خُـزّانِ العـلم» فهمیـدم           سؤال های جهـان را جواب آمده است

چنین که چشم زمین روشن است معلوم است           از آسـمـان پــسـر آفــتـاب آمـده اسـت

مـیـان کــوچـۀ مـا بــوی یــار می آیـد

گــلـی رسیــده که با او بـهــار می آیـد

خبـر رسـیده کـسی از تـبـار بـاران ها           رسـد به داد دل خـشـکـسـالـی جـان ها

خبر رسیده که طوفان به پا شود وقتی           نـسـیـم آمـدنـش می رسـد به ایــوان ها

خبر رسیده که وقـتی رسید می شِکُـفـد           گـل از گـل هـمـۀ خـارهای گــلدان ها

خبر رسیده که روزی ز مشرق کعـبه           دوبـاره سـر بـزنـد آفــتـاب ایـمـان هـا

خـبر رسیده که با آیـه هـای چـشمـانش           پس از ظـهـور کنند استخـاره قرآن ها

خبر رسیده ولی ما هنوز هم، خـوابـیم           شـبـیـه مُـرده ای افـتاده در خـیـابـان ها

عوض شده است زمانه چنان که مجنون هم           به خانه خـفـته و لیلاست در بـیابان ها

اگـر نــیـاز بـبـیــــنـد بــدون نــاز آیـد           چنان که آب گوارا به کام عـطشان ها

به جای خوردن نامش به کوچۀ دلمان           فقط شده است «ولی عصر» نام میدان ها

دعـای عـهـد نــرفـتــه ز یــادمـان امـا           نمانده است کسی روی عهد و پیمان ها

اگـر چـه با دل شیــعـه کــنـار می آیـد

نکــردم آن چـه ز مـا انـتـظار می آیـد

دعا برای ظهورش دعایمان شده است           تـمـام آرزوی ربّــنـایـمـان شـده است

بیا به سمت ظهـورش کـمی قـدم بزنیم           کـه انتـظار فقـط ادعـایـمان شده است

همیشه در وسط جنگِ کشتی و طوفان           به سمت ساحل حق ناخدایمان شده است

همیشه آخر خـط با نگاه رحـمت خود           عوض کنندۀ حال و هوایمان شده است

همان که باعث خون گریه های او هستیم           همیشه باعث لبخـنـد هایمان شده است

دوباره نیـمۀ شعبان و افـضل الاعمال           زیارت حـرم کــربـلایمان شده  است

بـیا دوبـاره برای حـسیـن گـریـه کـنیم           بیـا که نالــۀ او هـمنوایمان شده است

چقدر با من و تو گریه کرده بر جدّش           چـقدر هم نفـس های هـایمان شده است

اگـر چـه با دل شیــعـه کــنـار می آیـد

نکــردم آن چـه ز مـا انـتـظار می آیـد

: امتیاز